Πραγματικά με κυριεύει μόνο ρίγος μόνο και μόνο στο άκοσμα της Ε.Ο.Κ.Α. Ότι και να πεις θα είναι λίγο για αυτούς που θυσιάστηκαν για την Ελευθερία και την Ένωση με την μητέρα ΕΛΛΑΣ ενάντια σε Άγγλους, Τούρκους αλλά και δικούς μας προδότες. Πάνω στα βουνά, στους δρόμους, στις πόλεις, στις πλατείες ακόμα και μέσα στο σπίτι του ορκισμένου εχθρού τα παλικάρια αγωνίζονταν με ότι μέσω είχα αλλά κυρίως με την καρδιά και ψυχή πραγματικού Έλληνα για την απελευθέρωση και ένωση. Μαθητές στους δρόμους σε διαδηλώσεις που έγραφαν συνθήματα, άλλοι άφηναν τα σχολεία για να ενταχθούν στις δυνάμεις της Ε.Ο.Κ.Α. Νομίζω είναι η πιο περήφανη περίοδος για τον Ελληνισμό της Κύπρου. Η αγάπη για την πατρίδα και την Ελευθερία, η πίστη στον Θεό και στο τίμιο αγώνα όπλισαν του λεβέντες και τους οδήγησαν σε ενα πόλεμο, ένα πόλεμο που με οποιαδήποτε αποτέλεσμα αυτοί θα ήτανε νικητές...και το κατάφεραν.
Κυριακή 6 Απριλίου 2008
Ο Ιερός Αγώνας – Ε.Ο.Κ.Α
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου