20 Ιουλίου μέρα μνήμης, μέρα οργής, μέρα απέχθειας, μέρα θλίψης.
Κάθε μέρα τέτοιο καιρό θυμόμαστε, μικροί και μεγάλοι, τι υπέστη η αγαπημένη μας Κύπρος, τι υπέστη ο ελληνικός λαός της νήσου και τι παθαίνουμε τώρα.
Βιασμοί, σκοτωμοί, βομβαρδισμοί, βασανιστήρια είναι από τα ελάχιστα που έκαναν οι Τούρκοι στον λαό μας. Λεηλάτησαν τις εκκλησιές μας, χάλασαν τον δημογραφικό χαρακτήρα της Κύπρου.... ο φασισμός ο τούρκικος κυριάρχησε και κυριαρχεί.
35 χρόνια μετά ΔΕΝ ξεχνούμε, Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ όλα αυτά γιατί είναι καθήκον μας να μην ξεχάσουμε. Για όλους αυτούς που πέθαναν για την λευτεριά, για την Κύπρο μας αλλά και για το παγκόσμιο δίκαιο δεν πρέπει να ξεχάσουμε.
35 χρόνια μετά ΔΕΝ ξεχνούμε, ΔΕΝ υποκύπτουμε αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας. Κάνουμε ότι μπορούμε αφού οι πολιτικοί μας δεν βοηθούν.
Έτσι ας πούμε σε όλους αυτούς που τους θεωρούν αδέλφια τους ότι ναι εμείς ΔΕΝ θα ξεχάσουμε ούτε αυτούς αλλά ΟΥΤΕ έσας.
Καλή λευτεριά.
Πιο κάτω ένα μικρό βιντεάκι για την βάρβαρη τούρκικη εισβολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου