Σε πορεία αδιεξόδου φαίνεται να καταλήγουν οι απ'ευθείας συνομιλίες.Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας έχει ήδη καταγγείλει στον Ο.Η.Ε οτι για την μη επίτευξη συμφωνίας στα "δύσκολα" ζητήματα ευθύνεται η αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς.
Απο την άλλη, η τουρκική πλευρά συνεχίζει να επιρρίπτει τις ευθύνες στην δική μας πλευρά (!!!), επικαλούμενη την άρνηση του λαού μας να αποδεχτεί το ανανικό έκτρωμα του 2004.
Το οτι η Τουρκία πάντοτε επέρριπτε τις ευθύνες στην δική μας πλευρά είναι γνωστό.
Το καλό απο την όλη υπόθεση, αφού πρώτα έγινε το κακό και ποιός ξέρει αν θα συνεχιστεί, είναι οτι η κυβέρνηση έχει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ συνειδητοποιήσει οτι κουμάντο στα κατεχόμενα κάνει ο Ερντογάν και ο κατοχικός στρατός.
Φυσικά το κακό έγινε, αφού ο πρόεδρος Χριστόφιας ακολούθησε ηττοπαθή πολιτική, αφού αρχικά αποδέχτηκε τον "συνεταιρισμό δύο συνιστώντων πολιτειών ( κρατών )", αργότερα αποδέχτηκε την έναρξη των απ'ευθείας συνομιλιών χωρίς να υπάρχουν οι κατάλληλες βάσεις και στη συνέχεια υποχώρησε σε ουσιώδη, ανθρωπιστικά και κρίσιμα για τον ελληνικό λαό της Κύπρου ζητήματα, όπως ο εποικισμός και η εκ περιτροπής προεδρία.
Όλα αυτά πρίν κάν οι συνομιλίες προχωρήσουν και χωρίς βασικά ανταλλάγματα.
Φαίνεται οτι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αγνοεί παντελώς την πάγια τουρκική πολιτική, που δεν είναι άλλη απο το να ζητά επι συνεχούς βάσεως παραχώρηση πάνω στην παραχώρηση κ.ο.κ
Δηλαδή, της προτείνεις ομοσπονδία και απαιτεί Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, της δίνεις την Δ.Δ.Ο και απαιτεί λύση "δύο συνιστώντων κρατών" .
Της δίνεις κύριε πρόεδρε νομιμοποίηση 50000 εποίκων και εκ περιτροπής προεδρία και συνεχίζει να απαιτεί περισσότερα.
Πότε θα σταματήσουμε να παίζουμε το παιχνίδι της ;
Καλό είναι λοιπόν ο κύριος Δ. Χριστόφιας να διερωτηθεί κατα πόσον ο ίδιος φταίει για την μέχρι τώρα πορεία των συνομιλιών.
Και αφού κατανοήσει τα λάθη του, να αποσύρει τις προηγούμενες ηττοπαθείς διακηρύξεις του.
ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Πιο κάτω, οι απόψεις διαφόρων πολιτικών προσώπων για τους σχεδιασμούς της πλευράς μας σε περίπτωση αδιεξόδου.
Απο εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ :
Άντρος Κυπριανού:
Άκαιρο να μπούμε σε λεπτομέρειες
ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΣ στόχος είναι η επίλυση του Κυπριακού. Και αυτό επιδιώκει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μέσα από τη διαδικασία των συνομιλιών. Θα εργαστεί προς διάφορες κατευθύνσεις για να το πετύχει. Το ένα επίπεδο είναι προς την κατεύθυνση του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η επιδίωξή του, μέσα από τη δραστηριοποίηση στην κατεύθυνση αυτή, είναι να ασκηθεί η απαραίτητη επιρροή προς την Τουρκία, ώστε να συνεργαστεί στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Την ίδια στιγμή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εργάζεται για να πείσει την τουρκοκυπριακή πλευρά να συνεργαστεί για τη λύση. Εάν οι στόχοι αυτοί δεν επιτευχθούν, όχι ασφαλώς με ευθύνη της πλευράς μας, τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα επιδιώξει να κατανεμηθούν ευθύνες. Από ‘κει και πέρα, δεν θεωρώ ότι, γι’ αυτά τα ζητήματα, πρέπει να εισερχόμαστε σε λεπτομέρειες.
ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΣ στόχος είναι η επίλυση του Κυπριακού. Και αυτό επιδιώκει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μέσα από τη διαδικασία των συνομιλιών. Θα εργαστεί προς διάφορες κατευθύνσεις για να το πετύχει. Το ένα επίπεδο είναι προς την κατεύθυνση του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η επιδίωξή του, μέσα από τη δραστηριοποίηση στην κατεύθυνση αυτή, είναι να ασκηθεί η απαραίτητη επιρροή προς την Τουρκία, ώστε να συνεργαστεί στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Την ίδια στιγμή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εργάζεται για να πείσει την τουρκοκυπριακή πλευρά να συνεργαστεί για τη λύση. Εάν οι στόχοι αυτοί δεν επιτευχθούν, όχι ασφαλώς με ευθύνη της πλευράς μας, τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα επιδιώξει να κατανεμηθούν ευθύνες. Από ‘κει και πέρα, δεν θεωρώ ότι, γι’ αυτά τα ζητήματα, πρέπει να εισερχόμαστε σε λεπτομέρειες.
Αβέρωφ Νεοφύτου:
Πρόωρο να τεθεί το ζήτημα
Κατ’ αρχήν να προβώ σε μια εκτίμηση: Αυτήν τη στιγμή, είναι κάπως πρόωρο να συναγάγουμε ακριβή συμπεράσματα για την πορεία των συνομιλιών. Είναι αναμενόμενο, στην αρχή μιας τέτοιας διαδικασίας, η στάση των Τούρκων να παρουσιάζεται προσκολλημένη σε αμετακίνητες θέσεις. Άλλωστε, η σκλήρυνση θέσεων ενόψει της έναρξης μιας διαπραγματευτικής διαδικασίας είναι πάγια πολιτική των Τούρκων. Θεωρώ πως κάποια αρχικά συμπεράσματα μπορούμε να συναγάγουμε προς το τέλος του Δεκέμβρη, όταν θα έχει παρέλθει ικανός χρόνος διαπραγμάτευσης.Ένα δεύτερο στοιχείο, που πρέπει να επισημάνουμε, είναι αυτό των χρονοδιαγραμμάτων. Σε επίπεδο τυπικότητας, χρονοδιαγράμματα δεν υπάρχουν. Εκ των πραγμάτων, όμως, υπάρχουν και σηματοδοτούνται από δύο σημαντικές εξελίξεις: Οι Ευρωεκλογές, τον επόμενο χρόνο, γιατί δεν γίνεται να εκλέξουμε έξι Ελληνοκύπριους ευρωβουλευτές και έπειτα από δύο μήνες να πρέπει να εκλέξουμε και άλλους Τουρκοκύπριους και η περίοδος πριν από το progress report της Ε.Ε. για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.Τώρα, όσον αφορά την ύπαρξη εναλλακτικού σχεδίου δράσης. Όπως γνωρίζουμε, το Εθνικό Συμβούλιο δεν συνήλθε σε πολλές συνεδρίες, και, σε αυτές που έγιναν, δεν έχει συζητηθεί τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν ξέρω, βεβαίως, αν υπάρχει στους τακτικούς σχεδιασμούς του Προέδρου, σχέδιο Β’. Κατ’ αρχήν, θεωρώ ορθή την προσέγγιση όλων των πολιτικών δυνάμεων ότι, πρωτίστως, πρέπει να επιλυθεί το κυπριακό πρόβλημα. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα τα ενδεχόμενα. Παρά ταύτα, φρονώ πως είναι κάπως πρόωρο ακόμη να γίνεται τέτοια συζήτηση. Ίσως, τον ερχόμενο Δεκέμβρη να είναι προσφορότερο.
Κατ’ αρχήν να προβώ σε μια εκτίμηση: Αυτήν τη στιγμή, είναι κάπως πρόωρο να συναγάγουμε ακριβή συμπεράσματα για την πορεία των συνομιλιών. Είναι αναμενόμενο, στην αρχή μιας τέτοιας διαδικασίας, η στάση των Τούρκων να παρουσιάζεται προσκολλημένη σε αμετακίνητες θέσεις. Άλλωστε, η σκλήρυνση θέσεων ενόψει της έναρξης μιας διαπραγματευτικής διαδικασίας είναι πάγια πολιτική των Τούρκων. Θεωρώ πως κάποια αρχικά συμπεράσματα μπορούμε να συναγάγουμε προς το τέλος του Δεκέμβρη, όταν θα έχει παρέλθει ικανός χρόνος διαπραγμάτευσης.Ένα δεύτερο στοιχείο, που πρέπει να επισημάνουμε, είναι αυτό των χρονοδιαγραμμάτων. Σε επίπεδο τυπικότητας, χρονοδιαγράμματα δεν υπάρχουν. Εκ των πραγμάτων, όμως, υπάρχουν και σηματοδοτούνται από δύο σημαντικές εξελίξεις: Οι Ευρωεκλογές, τον επόμενο χρόνο, γιατί δεν γίνεται να εκλέξουμε έξι Ελληνοκύπριους ευρωβουλευτές και έπειτα από δύο μήνες να πρέπει να εκλέξουμε και άλλους Τουρκοκύπριους και η περίοδος πριν από το progress report της Ε.Ε. για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.Τώρα, όσον αφορά την ύπαρξη εναλλακτικού σχεδίου δράσης. Όπως γνωρίζουμε, το Εθνικό Συμβούλιο δεν συνήλθε σε πολλές συνεδρίες, και, σε αυτές που έγιναν, δεν έχει συζητηθεί τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν ξέρω, βεβαίως, αν υπάρχει στους τακτικούς σχεδιασμούς του Προέδρου, σχέδιο Β’. Κατ’ αρχήν, θεωρώ ορθή την προσέγγιση όλων των πολιτικών δυνάμεων ότι, πρωτίστως, πρέπει να επιλυθεί το κυπριακό πρόβλημα. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα τα ενδεχόμενα. Παρά ταύτα, φρονώ πως είναι κάπως πρόωρο ακόμη να γίνεται τέτοια συζήτηση. Ίσως, τον ερχόμενο Δεκέμβρη να είναι προσφορότερο.
Γιώργος Κολοκασίδης:
Διεθνής εκστρατεία διαφώτισης
Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ μεταξύ των δύο μερών, προφανώς, διατηρείται στο μέγεθος που υπήρχε προηγουμένως. Δεν έχει γεφυρωθεί μέσα από την εργασία των Τεχνικών Επιτροπών και των Ομάδων Εργασίας. Ασφαλώς, σε περίπτωση κατάρρευσης της διαδικασίας, πρέπει να επεξεργαστούμε εναλλακτικές μορφές δράσης, που πρέπει να περιλαμβάνουν τα εξής: Κατ’ αρχήν, μια διαφωτιστική εκστρατεία εξήγησης των θέσεών μας διεθνώς και κυρίως στον ευρωπαϊκό χώρο. Κατά δεύτερον, μια στρατηγική αποτελεσματικής απόκρουσης των προσπαθειών αναβάθμισης του ψευδοκράτους και εδραίωσης της διχοτόμησης. Κατά τρίτον, ανάπτυξη όλων των πολιτικών και νομικών ερεισμάτων μας. Ακολούθως, επανεκτίμηση των όρων αγώνα επιβίωσης του κυπριακού Ελληνισμού. Και, τέλος, επιστροφή σε θέσεις αρχών, όπου θα πρέπει να τεθούν ζητήματα όπως αυτό των εποίκων, του καθεστώτος της πράσινης γραμμής, καθώς και άλλα ζητήματα που αφορούν στη διατήρηση του αγωνιστικού μας φρονήματος και του κοινωνικού μας ιστού, όπως, π.χ., η εισροή παράνομων μεταναστών, κ.λπ.
Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ μεταξύ των δύο μερών, προφανώς, διατηρείται στο μέγεθος που υπήρχε προηγουμένως. Δεν έχει γεφυρωθεί μέσα από την εργασία των Τεχνικών Επιτροπών και των Ομάδων Εργασίας. Ασφαλώς, σε περίπτωση κατάρρευσης της διαδικασίας, πρέπει να επεξεργαστούμε εναλλακτικές μορφές δράσης, που πρέπει να περιλαμβάνουν τα εξής: Κατ’ αρχήν, μια διαφωτιστική εκστρατεία εξήγησης των θέσεών μας διεθνώς και κυρίως στον ευρωπαϊκό χώρο. Κατά δεύτερον, μια στρατηγική αποτελεσματικής απόκρουσης των προσπαθειών αναβάθμισης του ψευδοκράτους και εδραίωσης της διχοτόμησης. Κατά τρίτον, ανάπτυξη όλων των πολιτικών και νομικών ερεισμάτων μας. Ακολούθως, επανεκτίμηση των όρων αγώνα επιβίωσης του κυπριακού Ελληνισμού. Και, τέλος, επιστροφή σε θέσεις αρχών, όπου θα πρέπει να τεθούν ζητήματα όπως αυτό των εποίκων, του καθεστώτος της πράσινης γραμμής, καθώς και άλλα ζητήματα που αφορούν στη διατήρηση του αγωνιστικού μας φρονήματος και του κοινωνικού μας ιστού, όπως, π.χ., η εισροή παράνομων μεταναστών, κ.λπ.
Γιώργος Περδίκης:
Διαφυγή από ένα διαφαινόμενο αδιέξοδο
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ πρέπει να υπάρξει ένα εναλλακτικό σχέδιο δράσης διαχείρισης ενδεχόμενου αδιεξόδου, αλλά και διαφυγής από ένα διαφαινόμενο αδιέξοδο. Θα πρέπει, σε περίπτωση που βρεθούμε μπροστά στο τείχος ενός νέου αδιεξόδου, να αποφύγουμε, πρώτιστα, τον κίνδυνο επιδιαιτησίας. Όμως, η στρατηγική αυτή δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει περαιτέρω υποχωρήσεις.Πρώτιστα, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να ενεργοποιηθεί ο ευρωπαϊκός παράγοντας και να αξιοποιηθεί η παρουσία της Κύπρου μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή παρουσία μας, μέσα από ένα πλέγμα συμμαχιών, με χώρες όπως η Γαλλία, λ.χ., στο πλαίσιο μιας επιθετικής διπλωματίας. Γιατί, όταν αμύνεσαι διαρκώς, μοιραία, κάποια στιγμή, θα κάνεις υποχωρήσεις.Ένα άλλο σημείο που πρέπει να εξετάσουμε είναι αυτό των χρονοδιαγραμμάτων. Άποψή μου είναι ότι, ίσως, θα ήταν προτιμότερο να θέσουμε εμείς οι ίδιοι τα δικά μας χρονοδιαγράμματα, παρά να επιτρέψουμε να μας επιβάλουν τα δικά τους άλλοι. Αυτά τα χρονοδιαγράμματα θα πρέπει να έχουν ως βάση τις τοποθετήσεις μας, αλλά και τις ανάγκες της διπλωματικής μας τακτικής.
Μαρίνος Σιζόπουλος:Επίρριψη ευθυνών στην τουρκική πλευρά
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, δεν γνωρίζω αν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο δράσης, ή, αν υπάρχει, κατά πόσον έχουν ενημερωθεί γι’ αυτό οι ηγεσίες. Θέλω να πιστεύω, όμως, ότι υπάρχει σχέδιο Β’. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όντας ένας πολύπειρος πολιτικός, θα πρέπει, με τους συνεργάτες του, να έχουν εκπονήσει ένα τέτοιο σχέδιο. Άλλωστε, ο ίδιος, προσερχόμενος στις απευθείας διαπραγματεύσεις, είχε δηλώσει ότι προσέρχεται με χαμηλές προσδοκίες, θεωρώντας, στην ουσία, αρκετά πιθανό το ενδεχόμενο αδιεξόδου. Άρα, λοιπόν, είναι λογικό να υποθέσουμε πως πρέπει να υφίσταται ένα εναλλακτικό σχέδιο δράσης.Κατά την άποψή μου, ένα τέτοιο σχέδιο θα πρέπει να αντιμετωπίζει και να απαντά στα δεδομένα που θα διαμορφωθούν σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων. Σε μια τέτοια περίπτωση, τόσο η Ε.Ε. όσο και τα Η.Ε. θα επιρρίψουν ευθύνες για το ναυάγιο των συνομιλιών. Φρονώ πως το εναλλακτικό σχέδιο δράσης θα πρέπει να περιλαμβάνει, ως στόχο, την επίρριψη ευθυνών για το αδιέξοδο στην τουρκική πλευρά. Η πλευρά μας, επίσης, θα πρέπει να επιχειρήσει να πετύχει και τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων.
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ πρέπει να υπάρξει ένα εναλλακτικό σχέδιο δράσης διαχείρισης ενδεχόμενου αδιεξόδου, αλλά και διαφυγής από ένα διαφαινόμενο αδιέξοδο. Θα πρέπει, σε περίπτωση που βρεθούμε μπροστά στο τείχος ενός νέου αδιεξόδου, να αποφύγουμε, πρώτιστα, τον κίνδυνο επιδιαιτησίας. Όμως, η στρατηγική αυτή δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει περαιτέρω υποχωρήσεις.Πρώτιστα, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να ενεργοποιηθεί ο ευρωπαϊκός παράγοντας και να αξιοποιηθεί η παρουσία της Κύπρου μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή παρουσία μας, μέσα από ένα πλέγμα συμμαχιών, με χώρες όπως η Γαλλία, λ.χ., στο πλαίσιο μιας επιθετικής διπλωματίας. Γιατί, όταν αμύνεσαι διαρκώς, μοιραία, κάποια στιγμή, θα κάνεις υποχωρήσεις.Ένα άλλο σημείο που πρέπει να εξετάσουμε είναι αυτό των χρονοδιαγραμμάτων. Άποψή μου είναι ότι, ίσως, θα ήταν προτιμότερο να θέσουμε εμείς οι ίδιοι τα δικά μας χρονοδιαγράμματα, παρά να επιτρέψουμε να μας επιβάλουν τα δικά τους άλλοι. Αυτά τα χρονοδιαγράμματα θα πρέπει να έχουν ως βάση τις τοποθετήσεις μας, αλλά και τις ανάγκες της διπλωματικής μας τακτικής.
Μαρίνος Σιζόπουλος:Επίρριψη ευθυνών στην τουρκική πλευρά
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, δεν γνωρίζω αν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο δράσης, ή, αν υπάρχει, κατά πόσον έχουν ενημερωθεί γι’ αυτό οι ηγεσίες. Θέλω να πιστεύω, όμως, ότι υπάρχει σχέδιο Β’. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όντας ένας πολύπειρος πολιτικός, θα πρέπει, με τους συνεργάτες του, να έχουν εκπονήσει ένα τέτοιο σχέδιο. Άλλωστε, ο ίδιος, προσερχόμενος στις απευθείας διαπραγματεύσεις, είχε δηλώσει ότι προσέρχεται με χαμηλές προσδοκίες, θεωρώντας, στην ουσία, αρκετά πιθανό το ενδεχόμενο αδιεξόδου. Άρα, λοιπόν, είναι λογικό να υποθέσουμε πως πρέπει να υφίσταται ένα εναλλακτικό σχέδιο δράσης.Κατά την άποψή μου, ένα τέτοιο σχέδιο θα πρέπει να αντιμετωπίζει και να απαντά στα δεδομένα που θα διαμορφωθούν σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων. Σε μια τέτοια περίπτωση, τόσο η Ε.Ε. όσο και τα Η.Ε. θα επιρρίψουν ευθύνες για το ναυάγιο των συνομιλιών. Φρονώ πως το εναλλακτικό σχέδιο δράσης θα πρέπει να περιλαμβάνει, ως στόχο, την επίρριψη ευθυνών για το αδιέξοδο στην τουρκική πλευρά. Η πλευρά μας, επίσης, θα πρέπει να επιχειρήσει να πετύχει και τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων.
Νίκος Κουτσού:
Διαβούλευση στο Εθνικό Συμβούλιο
Ασφαλωσ, κάθε υπεύθυνη κυβέρνηση και ειδικότερα εκείνη μιας χώρας που αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης, πριν αρχίσει καν τη διαπραγμάτευση, σχεδιάζει διάφορες επιλογές για όλα τα πιθανά σενάρια, δημιουργώντας τις αντίστοιχες δομές δράσης σε κάθε περίπτωση. Έχω την εντύπωση ότι, στη συγκεκριμένη φάση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπήκε στη διαπραγμάτευση, χωρίς να έχει εκτιμήσει ψύχραιμα και ορθολογιστικά τις διαχρονικές τουρκικές θέσεις. Η εντύπωση, με βάση τις δηλώσεις του, είναι ότι δεν υπάρχει σχέδιο Β’ σε περίπτωση αδιεξόδου. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο, συλλογικά, το Εθνικό Συμβούλιο να διαβουλευθεί, και, αφού καθορίσει βασικά πράγματα, όπως τις αρχές της λύσης, τις κόκκινες γραμμές, κ.λπ., και αφού διευκρινίσει τους όρους διζωνικότητα, πολιτική ισότητα, κυριαρχία κ.ά., να διαγράψει την πορεία επίλυσης, προτού φτάσουμε σε αδιέξοδα
Ασφαλωσ, κάθε υπεύθυνη κυβέρνηση και ειδικότερα εκείνη μιας χώρας που αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης, πριν αρχίσει καν τη διαπραγμάτευση, σχεδιάζει διάφορες επιλογές για όλα τα πιθανά σενάρια, δημιουργώντας τις αντίστοιχες δομές δράσης σε κάθε περίπτωση. Έχω την εντύπωση ότι, στη συγκεκριμένη φάση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπήκε στη διαπραγμάτευση, χωρίς να έχει εκτιμήσει ψύχραιμα και ορθολογιστικά τις διαχρονικές τουρκικές θέσεις. Η εντύπωση, με βάση τις δηλώσεις του, είναι ότι δεν υπάρχει σχέδιο Β’ σε περίπτωση αδιεξόδου. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο, συλλογικά, το Εθνικό Συμβούλιο να διαβουλευθεί, και, αφού καθορίσει βασικά πράγματα, όπως τις αρχές της λύσης, τις κόκκινες γραμμές, κ.λπ., και αφού διευκρινίσει τους όρους διζωνικότητα, πολιτική ισότητα, κυριαρχία κ.ά., να διαγράψει την πορεία επίλυσης, προτού φτάσουμε σε αδιέξοδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου