Σχόλιο Ε.Α.: Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι το κομματικό σάπιο κατεστημένο είναι τόσο αδιάφορο για το μέλλον της πατρίδας μας, που τους μόνους που παρουσιάζει ομιλητές σε εκδηλώσεις για το κυπριακό ζήτημα (όποτε κάνουν μια τέτοια εκδήλωση) είναι πολιτικάντηδες για να αναμασούν τα ίδια και τα ίδια. Είναι επίσης σημαντικό να δούμε ότι δυστυχώς οι μόνοι οι οποίοι κάνουν εκδηλώσεις με νέα παιδιά οι οποίοι είναι επιστήμονες και είναι έτοιμοι να προσφέρουν γνώσεις στρατηγικής και εναλλακτικής πρότασης είναι οι Αυτόνομες Παρατάξεις. Αυτές οι παρατάξεις που κατά καιρούς παρουσιάζουν διάφορους ομιλητές με σοβαρές και φοβερές γνώσεις σε θέματα στρατηγικής και πολιτικής. Ως εκ τούτοι θεωρούμε ότι αν το κάθε κόμμα έκανε αυτό την απλή ενέργεια, δηλαδή να σπαταλά πόρους στο να προσπαθεί να αποκομίσει γνώσεις και όχι να προσπαθεί να πείσει για της ιδεολογίες και ιδεοληψίες, ίσως ο τόπος να πήγαινε μπροστά.
Πιο κάτω το άρθρο του Νίκου Λυγερού* μας λέει με απλά λόγια πως ο Ελληνισμός μπορεί να ορθώσει και πως έχουμε ελπίδες για την τελική λευτεριά της Κύπρου μας.
Πολλά έχουν ειπωθεί για το κυπριακό αλλά λίγα έχουν γίνει επί της ουσίας.
Μια σημαντική φάση ήταν βέβαια η περίοδος του εθνικού αγώνα 1955-1959. Στη συνέχεια, όμως, βλέπουμε τη Συνθήκη Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960 που προετοιμάζει το υπόβαθρο της εισβολής του 1974 δίχως να το αντιληφθεί η πλειοψηφία. Μετά ήρθαν ημερομηνίες σαν το 1975, 1977 και 1979 μόνο και μόνο για να προετοιμάσουν το 1983 και να κερδίσουν χρόνο. Από τότε έως το 2003 δεν έγινε απολύτως τίποτα παρόλο που κάθε αμερικάνικη τετραετία μας εξηγούσαν όλοι οι ειδήμονες ότι βέβαια θα λυθεί το κυπριακό.
Η αλλαγή φάσης γίνεται με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις 16 Απριλίου 2003 με ενεργοποίηση την 1η Μαΐου 2004 αλλά και τη θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν. Ξαφνικά η Κύπρος άρχισε να αποκτά μια αληθινή γεωπολιτική οντότητα που είχε ξεχάσει εδώ και δεκαετίες. Τώρα μιλούσε με την Αίγυπτο το 2003, με τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010 κερδίζοντας πρωτιές στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι οι μόνες ουσιαστικές αλλαγές από την περίοδο της εισβολής είναι μόνο και μόνο οι ημερομηνίες που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΑΟΖ. Τίποτα άλλο δεν έγινε όσο και να το θέλαμε.
Έτσι πρέπει να κατανοήσουμε και την επινόηση της απελευθέρωσης της Κύπρου, διότι έχει αρχίσει πια η αντίστροφη μέτρησή της λόγω της ενεργοποίησης της κυπριακής ΑΟΖ και της αρχής της αξιοποίησής της εκεί όπου δεν υπήρχε Κύπρος πριν μερικά χρόνια. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι το αδιανόητο έχει ξεκινήσει και η ουτοπία που παράγει έχει δημιουργήσει και το όραμα που έχουμε όταν θέλουμε πραγματικά να υπάρχει ο Ελληνισμός κι όχι να χαιρόμαστε όταν βυθιζόμαστε στα ρηχά λόγω οικονομίας αλλά όχι αρκετά βαθιά για να δούμε επιτέλους και τους υδρογονάνθρακες που περιμένουν τόσο καιρό να παίξουν έναν ενεργειακό ρόλο στην περιοχή.
Ο Ελληνισμός με την ΑΟΖ έχει αποφασίσει ουσιαστικά να βάλει σε παρένθεση την κατοχή όπως έκανε προηγουμένως με την τουρκοκρατία, γιατί είναι ικανός να κάνει αυτό το κατόρθωμα και το έχει κάνει μέσω υψηλής στρατηγικής ακόμα και αν οι περισσότεροι δεν βλέπουν το συσχετισμό που υπάρχει με τη διαχρονική στρατηγική αλλά και τη Στρατηγική της Ανθρωπότητας που ακολουθείται εδώ και αιώνες. Μέτρα, λοιπόν, κι εσύ τις πιέτες για να δείξεις πόσος καιρός πέρασε και πόσο λίγο απομένει για να προχωρήσουμε αποτελεσματικά.
*Είναι Στρατηγικός Σύμβουλος και Καθηγητής Γεωστρατηγικής και Τοποστρατηγικής στην Αστυνομική Ακαδημία, στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, στη Σχολή Στρατολογικού, στη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας και στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, στο Τμήμα Επαγγελματικής Μετεκπαίδευσης Επιτελών - Στελεχών στην Ελλάδα, καθώς και στο Κέντρο Διπλωματικών και Στρατηγικών Μελετών (CEDS).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου