Λεωφορείο, στο οποίο μεταφέρουν εθελοντές του Κέντρου Προσφοράς και Αγάπης Άγιος Χριστόφορος, ζεστό φαγητό έξω από την πόρτα κάθε οικογένειας που έχει έλλειψη φαγητού αυτή την κρίσιμη περίοδο που περνάς ο τόπος. Ιδρυτής ο μακαριστός Ιερέας Πάτερ Ευέλθων από το Παραλίμνι.
Στο προσκήνιο αυτές τις μέρες ήρθε η ομοφυλοφιλία επ’ ευκαιρίας το φεστιβάλ «υπερηφάνειας» των ομοφυλοφίλων και την ανακοίνωση της Ιεράς συνόδου της εκκλησίας της Κύπρου. Η συγκεκριμένη ανακοίνωση, κατά την γνώμη μου, όντως είναι αντιεπιστημονική όπως λέχθηκε από πολλούς (γιατί δεν μιλά με επιστημονικά στοιχεία όταν αναφέρεται στην επιστήμη), όντως συνέδεε λανθασμένα πράγματα μεταξύ τους (όπως η σύνδεση παιδεραστών με ομοφυλόφιλους που όντως δεν υπάρχει σχέση μεταξύ τους μόνο αν λάβει κανείς υπόψιν ότι τα κρούσματα τα οποία ακούμε συνεχώς δεν προέρχονται συνήθως από ομοφυλόφιλους) και όντως θεωρώ ότι η Ιερά σύνοδος θα έπρεπε να ασχοληθεί πρώτα με άλλα ζητήματα, όπως για παράδειγμα τους κλέφτες που κούρεψαν τις καταθέσεις του κόσμου, και έπειτα με άλλα ζητήματα όπως είναι αυτό της ομοφυλοφιλίας.
Μετά από την ανακοίνωση ένα σφοδρό μένος, μίσος εξαπόλησαν διάφοροι άνθρωποι ενάντια στην εκκλησία και ειδικότερα ενάντια στους ιερείς (δηλαδή όλους τους ιερείς, σάμπως και όλοι οι ιερείς από κάθε ενορία σύνταξαν την ανακοίνωση και την εκδώσαν). Δεν υπήρξε δηλαδή η διάκριση μεταξύ πράξεως και ανθρώπου όπως η ίδια η εκκλησία είχε κάνει αλλά μια εμπάθεια, με ειρωνείες και μάλιστα με χαρακτηρισμούς όπως: «οι παπάδες τους μίσους».
Οι παπάδες του μίσους, λοιπόν, είναι αυτοί που βοηθούν τον κάθε συνάνθρωπο μας της ενορίας μας που πάσχει. Είναι αυτοί που διασταυρώνουν πληροφορίες κάθε φορά, όταν κάποιος αναζητά βοήθεια, για να κοιτάξουν αν πράγματι ένας συγκεκριμένος άνθρωπος έχει πραγματικά ανάγκη. Οι παπάδες του μίσους έχουν ψωμιά και διάφορα είδη ξηρής τροφής απλωμένα στον χώρο όταν πας για εξομολόγηση για να τα πάρουν στο σπίτι του κάθε ανθρώπου που δεν έχει να φάει και να ταΐσει τα παιδιά του. Οι παπάδες του μίσους, όπως η Μητρόπολη Λεμεσού, διοργανώνουν τραπέζι σε ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε. Προσέξτε, δεν δίνει τροφή· κάνει το τραπέζι σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τους φτωχούς συνανθρώπους μας. Υπόψιν, οι ίδιοι παπάδες του μίσους βοηθούν και ξένους συνανθρώπους μας και βεβαίως δεν ελέγχουν αν κάποιοι τυχόν είναι ομοφυλόφιλοι. Οι παπάδες του μίσους, είναι αυτοί που φιλοξενούν στο Άγιο Όρος χιλιάδες συμπατριώτες μας για μια πνευματική τροφή, για ηρεμία της ψυχής για απόδραση από την καθημερινότητα του άγχους και της χροιάς.
Οι εκκλησία που αποτελείται από παπάδες τους μίσους, μεταξύ άλλων, έχει ανακηρύξει Άγιους με τουρκική εθνικότητα (όπως ο Άγιος Αχμέτ), Άγιους με κινέζικη εθνικότητα επίσης (όπως ο Άγιος Μητροφάνης Τσιανγκ τσουνγκ) και άγιους μαύρους στο δέρμα όπως είναι ο Άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας. Άγιοι γραμμένοι στο εορτολόγια της Ορθόδοξης Εκκλησίας οι οποίοι γιορτάζονται κανονικά όπως όλοι οι άλλοι Άγιοι.
Οι παπάδες του μίσους, μένουν όμως ταπεινοί, σκυφτοί και κλείνουν τα αυτιά τους ή βλέπουν καλοπροαίρετα την κριτική που κάνουν οι συνάνθρωποι τους ή και το μίσος ενάντια σ’ αυτούς. Και έτσι ταπεινά κάνουν το έργο τους, παραδίδουν τον εαυτό τους στον συνάνθρωπο, τον ίδιο τους το εαυτό, δεν διακηρύττουν απλά την αγάπη αλλά κάτι μεγαλύτερο, παραδίδουν τον εαυτό τους στους άλλους ανθρώπους σε κάθε ευκαιρία.
Μπορώ να μιλώ για δεκάδες ενέργειες που η εκκλησία του μίσους και οι παπάδες της (που όλοι νομίζουμε ότι παπάς είναι ο θρόνος της αρχιερατικής λειτουργίας και τα αυτοκρατορικά άμφια τα οποία τα φοράνε μόνο την ώρα της τελέσεως της Θείας ευχαριστίας) οι οποίοι καθημερινά (ειδικά οι άνθρωποι της ενορίας) δεν έχουν προσωπική ζωή αλλά την αφιερώνουν στον συνάνθρωπο.
Εσύ φίλε / φίλη από τον καναπέ σου και εγώ από τον καναπέ μου πρωτίστως, ας αναλογιστούμε τι προσφέρουμε εμείς στον συνάνθρωπο μας και ας αφήσουμε τα επιχειρήματα του τύπου «οι παπάδες του μίσους αθωώνουν την παιδεραστία». Γιατί είναι βεβαίως διαφορετικό από την ομοφυλοφιλία αλλά το να το εξισώνεις δεν σημαίνει αυτόματα ότι το αθωώνεις! Δηλαδή εδώ η Ιερά Σύνοδος θεωρεί την ομοφυλοφιλία κακή και έτσι αθωώνει την παιδεραστία; Συγγνώμη αλλά τέτοια λογική αδυνατώ να κατανοήσω.
Οι παπάδες του μίσους λοιπόν, θα συνεχίσουν να βαδίζουν στην ζωή τους με σκοπό εκείνο που έχουν μάθει. Προσοχή όμως δεν είναι όλοι αυτοί που θυσιάζονται για τον συνάνθρωπο τους. Υπάρχουν και συμπεριφορές, ίσως κακές από τους ίδιους τους Ιερείς. Όμως κανένας δεν είναι αναμάρτητος, κανένας δεν γίνεται άγιος έτσι απλά. Όλοι άνθρωποι ανεξαρτήτου ιδιότητας έχουν τα πάθη τους, τον σταυρό τους και τις δυσκολίες τους. Όμως ποτέ δεν ήμουν από αυτούς τους ανθρώπους που θα έβαζα όλο τον κόσμο στο ίδιο τσουβάλι. Οι γενικότητες και κατ’ επέκταση ο φανατισμός είναι πρακτικές που μας έχουν φέρει σε πολλά κακά. Μάλλον αυτά δημιουργούν τα κακά.
Επίσης σημαντικό είναι να αναφερθεί η Ιερά σύνοδος το μόνο που καταδίκασε στην ανακοίνωση της είναι την ομοφυλοφιλία και όχι τους ομοφυλόφιλους. Μια τεράστια διαφορά. Στο κάτω κάτω, η εκκλησία, τουλάχιστον στην σύγχρονη εποχή, ποτέ δεν απαίτησε να εισακούεται από το κράτος. Η εκκλησία λέει την άποψη της και όποιος θέλει ακολουθεί, προβληματίζεται αλλά και κρίνει την ανακοίνωση της. Η εκκλησία εξάλλου, στην προκειμένη περίπτωση, καμιά ομάδα ανθρώπων δεν έχει κατηγορήσει αλλά μόνο την πράξη που προβαίνει μια ομάδα ανθρώπων.
Οι παπάδες του μίσους λοιπόν, θα συνεχίσουν να βαδίζουν στην ζωή τους με σκοπό εκείνο που έχουν μάθει. Προσοχή όμως δεν είναι όλοι αυτοί που θυσιάζονται για τον συνάνθρωπο τους. Υπάρχουν και συμπεριφορές, ίσως κακές από τους ίδιους τους Ιερείς. Όμως κανένας δεν είναι αναμάρτητος, κανένας δεν γίνεται άγιος έτσι απλά. Όλοι άνθρωποι ανεξαρτήτου ιδιότητας έχουν τα πάθη τους, τον σταυρό τους και τις δυσκολίες τους. Όμως ποτέ δεν ήμουν από αυτούς τους ανθρώπους που θα έβαζα όλο τον κόσμο στο ίδιο τσουβάλι. Οι γενικότητες και κατ’ επέκταση ο φανατισμός είναι πρακτικές που μας έχουν φέρει σε πολλά κακά. Μάλλον αυτά δημιουργούν τα κακά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου